கலித்தொகை
- விவரங்கள்
- தமிழர்கள்
- தாய்ப் பிரிவு: சங்க இலக்கியம்
- பதினெண் மேற்கணக்கு நூல்கள்
கலித்தொகை சங்க காலத் தமிழிலக்கியத் தொகுதியான எட்டுத்தொகை நூல்களுள் ஆறாவது நூலாகும். பல புலவர்களின் பாடல்கள் அடங்கிய தொகுப்பு நூலான கலித்தொகையில் 150 பாடல்கள் உள்ளன.
- ஆறு அறி அந்தணர்க்கு அருமறை பல பகர்ந்து,
- தொடங்கல் கண் தோன்றிய முதியவன் முதலாக
- அறன் இன்றி அயல் தூற்றும் அம்பலை நாணியும்
- வலி முன்பின் வல்லென்ற யாக்கைப் புலி நோக்கின் -
- பாஅல் அம் செவிப் பணைத் தாள் மா நிரை
- மரையா மரல் கவர மாரி வறப்ப -
- வேனில் உழந்த வறிது உயங்கு ஓய் களிறு
- நடுவு இகந்து ஒரீஇ நயன் இல்லான் வினை வாங்கக்
- எறித்தரு கதிர் தாங்கி ஏந்திய குடை நீழல்
- வறியவன் இளமை போல் வாடிய சினையவாய்ச்,
- அரிது ஆய அறன் எய்தி அருளியோர்க்கு அளித்தலும்
- இடு முள் நெடு வேலி போலக் கொலைவர்
- செரு மிகு சின வேந்தன் சிவந்து இறுத்த புலம் போல
- அணை மருள் இன் துயில் அம் பணைத் தட மென் தோள்
- அரி மான் இடித்தன்ன அம் சிலை வல் வில்
- பாடு இன்றிப் பசந்தகண் பைதல பனிமல்க
- படை பண்ணிப் புனையவும் பா மாண்ட பல அணைப்
- அரும் பொருள் வேட்கையின் உள்ளம் துரப்பப்
- செவ்விய தீவிய சொல்லி அவற்றொடு
- பல் வளம் பகர்பு ஊட்டும் பயன் நிலம் பைது அறச்
- பால் மருள் மருப்பின் உரல் புரை பாவடி,
- உண் கடன் வழிமொழிந்து இரக்கும்கால் முகனும் தாம்
- இலங்கு ஒளி மருப்பின் கைம்மா உளம்புநர்
- நெஞ்சு நடுக்குறக் கேட்டும் கடுத்தும், தாம்
- வயக்குறு மண்டிலம் வடமொழிப் பெயர் பெற்ற
- ஒரு குழை ஒருவன் போல் இணர் சேர்ந்த மராஅமும்,
- ஈதலில் குறை காட்டாது அறன் அறிந்து ஒழுகிய
- பாடல் சால் சிறப்பின் சினையவும் சுனையவும்,
- தொல் எழில் வரைத்து அன்றி வயவு நோய் நலிதலின்
- அரும் தவம் ஆற்றியார் நுகர்ச்சி போல் அணி கொள
- கடும் புனல் கால் பட்டுக் கலுழ் தேறிக் கவின் பெற
- எ·கு இடை தொட்ட கார்க் கவின் பெற்ற ஐம்பால் போல் -
- வீறு சால் ஞாலத்து வியல் அணி காணிய
- மன் உயிர் ஏமுற மலர் ஞாலம் புரவு ஈன்று,
- மடி இலான் செல்வம் போல் மரன் நந்த அச் செல்வம்
- கொடு மிடல் நாஞ்சிலான் தார் போல் மராத்து
- கய மலர் உண் கண்ணாய்! காணாய்; ஒருவன்
- இமைய வில் வாங்கிய ஈர்ஞ் சடை அந்தணன்
- காமர் கடும் புனல் கலந்து எம்மோடு ஆடுவாள்
- அகவினம் பாடுவாம் தோழி! - அமர்க் கண்
- பாடுகம் வா - வாழி, தோழி! வயக் களிற்றுக்
- மறம் கொள் இரும் புலித் தொல் முரண் தொலைத்த
- வேங்கை தொலைத்த வெறி பொறி வாரணத்து
- கதிர் விரி கனை சுடர்க் கவின் கொண்ட நனம் சாரல்
- விடியல் வெம் கதிர் காயும் வேய் அமல் அகல் அறைக்
- வீ அகம் புலம்ப வேட்டம் போகிய
- ஒன்று இரப்பான் போல் எளிவந்தும் சொல்லும் உலகம்
- ஆம் இழி அணி மலை அலர் வேங்கைத் தகை போலத்
- கொடுவரி தாக்கி வென்ற வருத்தமொடு
- வாங்கு கோல் நெல்லொடு வாங்கி வரு வைகல்,
- சுடர் தொடீஇ! கேளாய் - தெருவில் நாம் ஆடும்
- முறம் செவி மறைப் பாய்பு முரண் செய்த புலி செத்து
- வறன் உறல் அறியாத வழை அமை நறும் சாரல்
- கொடியவும் கோட்டவும் நீர் இன்றி நிறம் பெறப்
- மின் ஒளிர் அவிர் அறல் இடை போழும் பெயலே போல்
- ஊர்க் கால் நிவந்த பொதும்பருள் நீர்க் கால்,
- வேய் எனத் திரண்ட தோள் வெறி கமழ் வணர் ஐம்பால்,
- வார் உறு வணர் ஐம்பால் வணங்கு இறை நெடு மென் தோள்,
- தளை நெகிழ் பிணி நிவந்த பாசு அடைத் தாமரை
- சுணங்கு அணி வன முலைச் சுடர் கொண்ட நறு நுதல்,
- எல்லா! இ·து ஒத்தன் என் பெறான்? கேட்டைக் காண்;
- ஏஎ! இ·து ஒத்தன் நாண் இலன் - தன்னொடு
- நோக்கும்கால் நோக்கித் தொழூஉம், பிறர் காண்பார்
- அணி முகம் மதி ஏய்ப்ப அம் மதியை நனி ஏய்க்கும்
- திருந்து இழாய்! கேளாய் நம் ஊர்க்கு எல்லாம் சாலும்
- வீங்கு நீர் அவிழ் நீலம் பகர்பவர் வயல் கொண்ட
- கார் முற்றி இணர் ஊழ்த்த கமழ் தோட்ட மலர் வேய்ந்து,
- பொது மொழி பிறர்க்கு இன்றி முழுது ஆளும் செல்வர்க்கு
- போது அவிழ் பனிப் பொய்கைப் புதுவது தளைவிட்ட
- மணி நிற மலர்ப் பொய்கை மகிழ்ந்து ஆடும் அன்னம் தன்
- விரி கதிர் மண்டிலம் வியல் விசும்பு ஊர்தரப்
- இணைபட நிவந்த நீல மென் சேக்கையுள்
- அகல் துறை அணிபெறப் புதலொடு தாழ்ந்த
- பொய்கைப் பூ புதிது உண்ட வரி வண்டு கழி பூத்த
- நீர் ஆர் செறுவில் நெய்தலொடு நீடிய
- புனை இழை நோக்கியும் புனல் ஆடப் புறம் சூழ்ந்தும்,
- இணை இரண்டு இயைந்து ஒத்த முகை நாப்பண் பிறிது யாதும்
- பல் மலர்ப் பழனத்த பாசடைத் தாமரை
- புள் இமிழ் அகல் வயல் ஒலி செந்நெல் இடைப் பூத்த
- நயம் தலை மாறுவார் மாறுக; மாறாக்
- மை அற விளங்கிய மணி மருள் அவ் வாய் தன்
- ஞாலம் வறம் தீரப் பெய்யக் குணக்கு ஏர்பு
- பெரு திரு நிலைஇய வீங்கு சோற்று அகல் மனைப்
- உறு வளி தூக்கும் உயர் சினை மாவின்
- காலவை சுடு பொன் வளைஇய ஈர் அமை சுற்றொடு
- மை படு சென்னி மழ களிற்று ஓடை போல்
- ஒரூஉ நீ; எம் கூந்தல் கொள்ளல் - யாம் நின்னை
- ஒரூஉக்! கொடி இயல் நல்லார் குரல் நாற்றத்து உற்ற
- யார் இவன்? எம் கூந்தல் கொள்வான்? இதுவும் ஓர்
- கண்டேன் நின் மாயம் களவு ஆதல்; பொய்ந் நகா,
- அரி நீர் அவிழ் நீலம் அல்லி, அனிச்சம்,
- புன வளர் பூங் கொடி அன்னாய்! கழியக்
- வண்டு ஊது சாந்தம் வடுக் கொள நீவிய
- என் நோற்றனை கொல்லோ? -
- நில் ஆங்கு; நில், ஆங்கு; இவர்தரல் - எல்லா! நீ
- ஏந்து எழில் மார்ப! எதிர் அல்ல நின் வாய் சொல்;
- அன்னை; கடுஞ் சொல் அறியாதாய் போல நீ
- யாரை நீ எம் இல் புகுதர்வாய்? ஓரும்
- நறவினை வரைந்தார்க்கும் வரையார்க்கும் அவை எடுத்து
- ஈண்டு நீர் மிசைத் தோன்றி இருள் சீக்கும் சுடரே போல்
- தளி பெறு தண் புலத்துத் தலை பெயற்கு அரும்பு ஈன்று
- கண் அகல் இரு விசும்பில் கதழ் பெயல் கலந்து ஏற்ற
- மெல் இணர்க் கொன்றையும் மென் மலர்க் காய®¾வும்,
- மலி திரை ஊர்ந்து தன் மண் கடல் வௌவலின்
- அரைசு படக் கடந்து அட்டு ஆற்றின் தந்த
- கழுவொடு சுடு படை சுருக்கிய தோல் கண்.
- எல்லா! இ·து ஒன்று - கூறு குறும்பு இவர்
- இகல் வேந்தன் சேனை இறுத்த வாய் போல -
- கார் ஆரப் பெய்த கடி கொள் வியன் புலத்துப்
- கடி கொள் இரும் காப்பில் புல் இனத்து ஆயர்
- தீம் பால் கறந்த கலம் மாற்றக் கன்று எல்லாம்
- யார் இவன் என்னை விலக்குவான்? நீர் உளர்
- நலம் மிக நந்திய நய வரு தட மென் தோள்
- வாரி நெறிப்பட்டு, இரும் புறம் தாஅழ்ந்த
- தோழி! நாம் காணாமை உண்ட கடும் கள்ளை, மெய் கூர
- பாங்கு அரும் பாட்டம் கால் கன்றொடு செல்வேம் எம்
- மாண உருக்கிய நல் பொன் மணி உறீஇ
- வெல் புகழ் மன்னவன் விளங்கிய ஒழுக்கத்தால்,
- அகல் ஞாலம் விளக்கும் தன் பல் கதிர் வாய் ஆக
- அருள் தீர்ந்த காட்சியான் அறன் நோக்கான், நயம் செய்யான்
- ஒள் சுடர் கல் சேர உலகு ஊரும் தகையது,
- கோதை ஆயமும் அன்னையும் அறிவுறப்
- கரும் கோட்டு நறும் புன்னை மலர் சினை மிசை தொறும்
- ஞாலம் மூன்று அடித் தாய முதல்வற்கு முது முறைப்
- கண்டவர் இல் என உலகத்துள் உணராதார்,
- பொன் மலை சுடர் சேரப் புலம்பிய இடன் நோக்கித்,
- தெரி இணர் ஞாழலும் தேம் கமழ் புன்னையும்,
- தோள் துறந்து அருளாதவர் போல் நின்று,
- தொல் ஊழி தடுமாறித் தொகல் வேண்டும் பருவத்தால்
- நயனும் வாய்மையும் நன்னர் நடுவும்
- பெரும் கடல் தெய்வம் நீர் நோக்கித் தெளித்து என்
- உரவு நீர்த் திரை பொர ஓங்கிய எக்கர் மேல்
- மா மலர் முண்டகம் தில்லையோடு ஒருங்கு உடன்
- மல்லரை மறம் சாய்த்த மலர் தண் தார் அகலத்தோன்
- துணை புணர்ந்து எழுதரும் தூ நிற வலம்புரி
- இவர் திமில் எறி திரை ஈண்டி வந்து அலைத்தக்கால்,
- அரிதே தோழி! நாண் நிறுப்பாம் என்று உணர்தல்;
- எழில் மருப்பு எழில் வேழம் இகுதரு கடாத்தால்
- சான்றவிர் வாழியோ! சான்றவிர்! என்றும்
- கண்டவிர் எல்லாம் கதுமென வந்து ஆங்கே,
- அரிதினின் தோன்றிய யாக்கை புரிபு தாம்
- புரிவு உண்ட புணர்ச்சிஉள் புல் ஆரா மாத்திரை
- அகல் ஆங்கண் இருள் நீங்க, அணி நிலாத் திகழ்ந்த பின்
- நல் நுதாஅல்! காண்டை; நினையா நெடிது உயிரா,
- துனையுநர் விழைதக்க சிறப்புp போல் கண்டார்க்கு
- உரை செல உயர்ந்து ஓங்கிச் சேர்ந்தாரை ஒரு நிலையே
- ஆறு அல்ல மொழி தோற்றி அற வினை கலக்கிய,
- தொல் இயல் ஞாலத்துத் தொழில் ஆற்றி ஞாயிறு
- நிரை திமில் களிறு ஆகத் திரை ஒலி பறை ஆகக்
- அயம் திகழ் நறும் கொன்றை அலங்கல் அம் தெரியலான்